Cadının Oğlunu Koruma Sebebim

Cadının Oğlunu Koruma Sebebim büyük görevlerle ya da kaderin seçtiği kahramanlarla başlamıyor; sessizce başlıyor, kararsızlıkla ve istemsiz bir ilgiyle. Ana karakter dünyayı değiştirmeye ya da kendini ispatlamaya çalışmıyor. Hatta mümkünse kimsenin dikkatini çekmeden yaşamak istiyor. Ama sonra onu görüyor—herkesin lanetli dediği, cadının oğlu diye korkup uzak durduğu o çocuğu. Onun sessizliğinde, şikâyet etmeden taşıdığı yalnızlığında bir şey var; insanı yavaşça içine çeken bir şey. Onu koruması gerektiği için değil, biri ondan bunu istediği için değil, sadece içinden geldiği için korumaya başlıyor. Çünkü o çocukta, yardım istemeyen ama içten içe kırık bir parça görüyor—tıpkı kendisindeki gibi. Ve işte o anda her şey değişiyor. Artık mesele büyü ya da efsaneler ya da savaşlar değil; kimsenin önemsemediği iki insanın, unutulmak istenen bir dünyada birbirine tutunarak gerçek bir bağ kurmaya başlaması.